Αριστερά, πάνω στον Αγοραίο Κολωνό, στο ψηλότερο σημείο της Αγοράς, δεσπόζει ο καλύτερα διατηρημένος ναός της Kλασικής Aρχαιότητας, ο ναός του Ηφαίστου. Εδώ ο θεός της φωτιάς και του σιδήρου συλλατρευόταν με την πολιούχο της πόλης θεά Αθηνά, ως προστάτες θεοί των τεχνών και των επαγγελμάτων και ιδιαίτερα ως προστάτες των μεταλλουργών και των αγγειοπλαστών. Ενδιαφέρον είναι ότι κοντά στο ναό, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, υπάρχουν εργαστήρια μεταλλουργών.
Ο ναός αυτός είναι το πρώτο από τα έργα του μεγάλου οικοδομικού προγράμματος που είχε προτείνει ο Περικλής. Άρχισε να κτίζεται πριν τον Παρθενώνα, γι' αυτό εξωτερικά είναι πρωϊμότερός του, όμως, τα έργα διακόπηκαν και ολοκληρώθηκαν με το πέρας των εργασιών στον Παρθενώνα. Χτίζεται από τον σπουδαίο αρχιτέκτονα, του οποίου το όνομα παραμένει άγνωστο, που θεωρείται ο ίδιος δημιουργός άλλων τριών γνωστών ναών της ίδιας εποχής: του Ποσειδώνος στο Σούνιο, του Άρεως στις Αχαρνές (που είχε μεταφερθεί τον 1ο αι. π.Χ. στο χώρο της Αγοράς) και της Νεμέσεως στον Ραμνούντα. Και οι τέσσερις επιβλητικοί, περίπτεροι ναοί είχαν μεταξύ τους ίδια μορφή, ίδιες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες και αρκετά κοινά με τον Παρθενώνα.
Ο ναός χωριζόταν σε πρόναο, κυρίως ναό και οπισθόδομο με 6 x 13 δωρικούς κίονες. Ο κυρίως ναός είχε ίσως εσωτερική δίτονη κιονοστοιχία, αντιγράφοντας τον Παρθενώνα. Μέσα υπήρχαν τα λατρευτικά αγάλματα του Ηφαίστου και της Αθηνάς Εργάνης που είχε φιλοτεχνήσει ο γλύπτης Αλκαμένης. Οι μετόπες, η εσωτερική ζωφόρος (παρθενώνια επίδραση) και τα αετώματα, αναπαρίσταναν τους άθλους των δύο μεγάλων ηρώων, του Θησέα και του Ηρακλή. Ιδιαίτερη έμφαση είχε δοθεί στα κατορθώματα του Θησέα, γι' αυτό και η μεταγενέστερη σύγχυση για την ταυτότητα του μνημείου.
Γύρω στο 600 μ.Χ. μετατρέπεται σε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο που, κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, ονομάστηκε Ακαμάτης, δηλαδή, τεμπέλης, επειδή του επέτρεπαν να λειτουργεί μόνο μια φορά το χρόνο, στη χάρη του. Την εποχή των περιηγητών ο ναός έγινε χώρος ταφών των διαμαρτυρομένων. Μέσα στο ναό, σήμερα, ξεχωρίζουμε ταφόπετρες με λατινικούς χαρακτήρες, των ξένων που η μοίρα θέλησε να μείνουν για πάντα στα χώματα της Aττικής. Ανάμεσά τους διακρίνεται το όνομα του Άγγλου φιλέλληνα Τουέντελ, που οι Αθηναίοι θρήνησαν σαν δικό τους άνθρωπο. Πάνω στα μάρμαρα του ναού χαράχτηκε και το λίθινο χρονικό της μεσαιωνικής Αθήνας κυρίως την περίοδο 1000-1150.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου